دکتر جواد صالحی اصفهانی این روزها نوشته های بسیار جذاب و پرباری دارد که خواندنشان برای علاقمندان به اقتصاد نه مستحب بل واجب است. (مگر فقط بعضی ها می توانند فتوا بدهند. ما که اسم و فامیل امان که حداقل به فتوا دادن می آید). مزیت نوشته های وی، استفاده از آمار و ارقام و نمودارهای قابل اعتماد است که اقتصاددانان بسیار دوست می دارند!

خصوصا این چند پست را اخیرا خواندم و نظرم را جلب کرد:

مطلبی در باب جایگاه ایران در توزیع جهانی درآمد (+)  که چند نکته بسیار مهم دارد؛ اول اینکه درآمد 75 درصد ایرانی ها، درآمدشان در 60 درصد بالایی درآمد جهانی قرار می گیرد. همچنین توزیع درآمد در ایران از آمریکا در همه سطوح نابرابرتر است و نیز این که فقیرترین فرد در آلمان از فقرترین فرد در آمریکا درامد بیشتری دارد و هر دو در 60 درصد بالایی توزیع درآمد جهانی قرار دارند. همچنین چیزی که بیش از همه عجیب بود این که هرچند یک فرد مالزیایی در تمام سطوح این توزیع درآمد در سطحی پایین تر از فرد ایرانی قرار می گیرد(با احتساب مصرف و نه درآمد) اما فقیرترین ایرانی ها در سطحی پایین تر از فقیرترین مالایی ها قرار دارند. این نشان دهنده توزیع بسیار نابرابرتر درآمد(مصرف) در ایران نسبت به مالزی است.

مطلب دیگری در باره توهم پولی در ایران (+) در این نوشته ادعای دولت درباره دوبرابر شدن مصرف ایرانی از زمان شروع به کار دولت نهم تابحال بررسی شده و در ان بخوبی نشان داده شده است که اولا نه تنها مصرف افزایش نداشته که مصرف واقعی خانوارها طی این دوران کاهش داشته است. همچنین مهمتر از آن، صالحی اصفهانی با آمار و به سادگی نشان داده است که تورم سال های اخیر بیشتر به ساکنان شهرهای کوچک و روستاییان ضربه زده است تا شهری ها. ( نکته من: این امر به لحاظ سیاسی و در انتخابات گذشته قاعدتا باید به ضرر احمدی نژاد تمام می شد، چرا که طبق استدلال طرفداران دولت، روستاها و شهرهای کوچک محمل آرای احمدی نژاد بوده اند. خب می توان با بررسی در آمار دید که اینطور نبوده است. پاسخ معما با خواننده عاقل)

این هم نوشته دیگری در باره توانایی یا عدم توانایی دولت در کاهش نابرابری درآمدی (+)