«خودپسندی بی فایده ی اهل قلم و هنرمندان بی بندوبار که فعالیت های بازرگانان را به عنوان مال اندوزی غیرروشنفکرانه رد می کند. واقعیت این است که سرمایه گذار و ترتیب دهنده ی تولید استعدادها و قوه ی شهود افزون تری در مقایسه با بیشتر نویسنده ها و نقاش ها نشان می دهد. احساس حقارت بسیاری از روشنفکران خودخوانده دقیقا در این واقعیت تجلی می یابد که آنها از شناخت توانایی و قدرت استدلال که لازمه ی اقدامات موفقیت آمیز برای انجام و مدیریت یک سرمایه گذاری است ناتوان اند.
ظهور یک طبقه ی پرجمعیت از چنین روشنفکران سبکسر که چندان مورد استقبال واقع نشدند یکی از پدیده های عصر سرمایه داری مدرن است. سروصدای گوش خراش آنها مردم حساس را از آنها دور می کند. آنها مزاحم و مایه ی درد سر هستند. اگر کسی جنب و جوش و شلوغی آنها را لگام زند یا آنچه باز هم بهتر است اگر کسی به طور کامل دسته ها و محفل های آنها را از میان برد به هیچ کس آسیبی وارد نمی آید.«

این مطلب که قسمتی است از ترجمه متنی از فون میزس، بهانه ای بود برای معرفی وبلاگ گفتمان که هرچند برخی از ترجمه هایش می توانستند خیلی بهتر باشند و آسان یاب تر اما بهرحال ترجمه های مفیدی هستند،  این وبلاگ مجموعه ای است از ترجمه های آقای علی محمد طباطبایی که امیدوارم در این امر موفق باشند.