«بعد از جنگ اعراب و اسرائيل كه كشورهاي نفت‌خيز صادرات نفت را متوقف كردند قيمت نفت به هشت دلار رسيد و يك جهش درآمدي ايجاد شد. در آن زمان بود كه شاه دستور داد اعتبارات عمراني برنامه پنجم توسعه را دوبرابر كنيم. خيلي از مسوولان سازمان و رئيس وقت آقاي مجيدي هم تبعيت كردند و كنفرانس در رامسر تشكيل شد. براي تجديدنظر در برنامه پنجم در آنجا افراد چاپلوس بسياري بودند كه اين اقدام را تاييد مي‌كردند اما عناصري هم در سازمان بودند كه در كميته‌هاي تخصصي سازمان در جلسات غيررسمي با اين تصميم مخالفت مي‌كردند و حتي در مقابل شاه مي‌ايستادند و مي‌گفتند اين كار را نكنيد و استدلال آنها هم اين بود كه درست است درآمد دولت چند برابر شده است اما زيرساخت‌هاي كشور و ظرفيت‌هاي علمي و تكنولوژيكي ما ثابت مانده است يعني امكانات لازم را نداريم بنابراين وقتي ظرفيت‌ها ثابت است و ما پول بيشتري را تخصيص مي‌دهيم تورم افزايش مي‌يابد و در سال‌هاي 1353 تا 1356 و نزديك انقلاب هم بحران تورم در كشور ايجاد شد، البته در آن زمان يك عده كارشناس در مقابل شاه ايستادند ولي همه كارشناسان جسارت بياني نداشتند، اما يكسري جسارت داشتند و حرف مي‌زدند مثلا من يادم هست كه آقايي به نام الكس مظلوميان كه يك ارمني تحصيلكرده هاروارد بود و بزرگترين كارشناس برنامه‌ريزي در ايران در آن زمان زير گزارش تجديدنظر برنامه پنجم كه شاه تنظيم كرده بود نوشت: «اين كارها را نكنيد، از اين كارها بوي خون مي‌آيد.»»