دارن بچه های سازمان مدیریت رو که واقعا از لحاظ بروکراتیک از بقیه سازمانهای ایرانی یک سروگردن بالاتر هستند، بدجور اذیت میکنند. دیشب هم این مشاور رییس جمهور و رییس دانشگاه پیام نور(که شانس آوردیم او رییس جمهور نشد!) در مناظره خبری شبکه دو که صرفا قسمت های آخرش رو دیدم، می گفت که «این نیروهای سازمان مدیریت ذهنیتشان دولتی است، با اینها که نمی شود سیاستهای ابلاغی اصل ۴۴ رو اجرا کرد، باید یک حرکت جدید انجام میشد.» !! این حرف دیگه واقعا نوبره! یعنی اینکه احمدی نژاد آنقدر طرفدار اقتصاد باز و خصوصی سازی شده است که مانعش بچه های با ذهنیت دولتی سازمان مدیریت بودند! پس خوش بحال ما ! اما بعد!چیزی که من از ابتدای ضربه زدن ها به سازمان مدیریت فهمیدم اینه که ریشه این مخالفت ها و در نتیجه ریشه به تیشه سازمان مدیریت زدن ها، از حساب و کتاب کشیدن های سازمان مدیریت و ایستادگی این سازمان در برابر ولخرجی هایی که وزارت خانه ها و سازمان های مختلف میکنند، ناشی میشود. در زمان روسای جمهور قبلی هم وزرا و روسای سازمان های مختلف از خساست های! سازمان مدیریت به شدت می نالیدند. اما آقای رییس جمهور با یک حرکت انقلابی دیگه توانست ریشه سازمان ها و کسانی که در برابر خرج و مخارج بی حد و حصر می ایستند رو بخشکاند. و با این کار عملا دیگر هر کاری و هر تخصیصی که یک وزیر و یا یک رییس سازمان بخواهد می تواند انجام دهد. و این کار برای کشور جهان سومی که باید هرچه بیشتر در راه کاهش خرج کردهای دولت در اقتصاد تلاش کنه، یعنی فاجعه.    و برعکس حرف این آقا معتقدم که از بین بردن سازمان مدیریت به هرچه بیشتر دولتی شدن و رانتی شدن اقتصاد ایران می انجامد.(اینجا بخش خصوصی نیست که افزایش اختیارات مدیر به خلاقیت و کارایی بیشتر هم بیانجامد، اینجا دولت است که این «دست باز بودن ها» صرفا به دردسر کمتر برای تخصیص رانت ها به گروه های خودی و عدم کارایی هرچه بیشتر منجر می شود)