بهرحال سهمیه بندی انجام شد. و باید اذعان داشت که با تمام هزینه ها و معایب بسیاری که این طرح و طرح های مشابه دارند. اما بهرحال از وضعیت سابق که قیمت بنزین و نحوه مصرف آن به نحو غیرقابل باوری وحشتناک بود، حداقل مزایای بیشتری دارد، هرچند که معایب آن شاید کمتر از طرح قبلی نباشد.در این راستا و برای رفاه بیشتر مردم در درون شهرهای بزرگ، برآن شدم تا با فرص وجود طرح سهمیه بندی، نکاتی را در خصوص تغییر عملکردی که اتوبوسرانی و تاکسی ها که به ذهنم رسیده است را بیان کنم.در ابتدا چند واقعیت مشاهده پذیر را ذکر کرده و سپس به نتجه گیری از انها می ردازم:1-     با اجرای سهمیه بندی ، ترافیک به گفته مسئولان امر؛ حدود 20 درصد در شهر تهران کاهش یافته است( که احتمالا برای سایر شهرهای بزرگ بیش از این مقدار است)، و این امر حکماً به معنای افزایش سرعت وسایل حمل و نقل عمومی ، بالاخص اتوبوس هاست. در یکی از مطالعاتی که سالها پیش تقریبا در همین خصوص انجام شده بود، پیش بینی شده بود که سرعت اتوبوس ها به بیش از 3 برابر افزایش یابد. با این حساب، این امر همانند آنست که ظرفیت ناوگان اتوبوسرانی حدود 3 برابر شده است. 2-     این کاهش ترافیک مسلما در تمام نقاط شهر، یکسان نیست. بعبارت دیگر، ترافیک در مناطقی از شهر بصورتی محسوس کاهش یافته که شلوغ تر از سایر مناطق بوده اند و مناطق کم بار و دارای عبور و مرور روان ماشین ها، کاهش چندانی را در عبور و مرور وسایل تجربه نمی کنند. ازجمله این مناطق شلوغ می توان به مرکز شهرها، مناطقی که دسترسی های وسیع دارند، مناطقی که ساختمان های تجاری و اداری بزرگ را در خود جای می دهند، مناطقی که بخش دولتی بیشتر در آن مناطق متمرکز است و … اشاره نمود. که همانطور که گفته شد در این روزها ترافیک بسیار روان و خوبی را تجربه می کنند.3-     موارد یک و دو  سبب می شوند تا عرضه ناوگان حمل و نقل اتوبوسرانی در مناطق مرکزی  و شلوغ شهر، بسیار بیشتر از سایر مناطق، افزایش یابد. یعنی ما در این مناطق با افزایش توان بیش از سه برابری ناوگان اتوبوسرانی مواجهیم. در صورتی که در برخی مناطق غیرمرکزی، تغییرات کوچکتری در سرعت ناوگان حمل و نقل و بالتبع آن در توان ناوگان حمل و نقل پدید امده است. 4-     از سوی دیگر در مناطق مرکزی شهر تهران، وسایل حمل و نقل عمومی جایگزینی همانند مترو وجود دارد که می تواند تقاضای اتوبوس ها و تاکسی ها را نسبت به سایر مناطق کمتر افزایش دهد.5-     همچنین؛ با توجه به اینکه ماشین های شرکت های دولتی عملا به اندازه کفایت، سهمیه دریافت می کنند، از ناحیه بخش کارمندان دولت که از وسایل نقلیه دولتی استفاده می کنند و تقریبا بنابر آمارهای مختلف حدود 15 الی  35 درصد از روند حمل و نقل را در ناحیه های شلوغ شامل می شوند،تقاضایی برای حمل و نقل عمومی، شکل نخواهد گرفت و یا این تقاضا بسیار کمتر از سایر دارندگان وسایل نقلیه خواهد بود. حال با توجه به اینکه این وسایل نقلیه دولتی بیشتر در بخش های مرکزی و شلوغ شهر به تردد مشغولند، در نتیجه تقاضا برای وسیله نقلیه عمومی در این مناطق کمتر از سایر مناطق افزایش می یابد.6-     در موارد پیش گفته مشخص شد که عرضه حمل و نقل عمومی خصوصا تاکسی و اتوبوس در مناطق مرکزی و بطور عام مناطق شلوغ شهر، بیش از سایر مناطق افزایش خواهد یافت(به دلیل افزایش بیش از پیش سرعت وسایل نقلیه در این مناطق) و از سوی دیگر تقاضای تاکسی و اتوبوس نیز در این مناطق، بیش از سایر مناطق کاهش خواهد داشت(بدلیل وجود وسایل نقلیه جایگزین بیشتر و نیز وجود ماشین های دولتی ). با یک حساب سرانگشتی می توان دریافت که با فرض ثبات سایر شرایط، مازاد عرضه اتوبوس و تاکسی در مناطق مرکزی و شلوغ شهر، نسبت به مازاد عرضه در مناطق غیرمرکزی و خلوت تر از لحاظ عبور و مرور وسایل، بیشتر است.( هرچندبه احتمال زیاد هر دو منفی باشند. بعبارت دیگر شاید بهتر باشد بگوییم مازاد تقاضا برای اتوبوس و تاکسی در مناطق مرکزی و شلوغ، کمتر از سایر مناطق افزایش یافته است)

با عنایت به موارد پیش گفته به نظر می رسد نیاز است تا شرکت واحد اتوبوسرانی ، بخش خصوصی مشغول در امر اتوبوسرانی و تاکسی ها و تاکسیرانی تهران، تمهیداتی را برای انتقال خصوصا اتوبوس ها و همچنین تاکسی های خطی از مناطق مرکزی به مناطق غیر مرکزی، بیاندیشند.